Συνολικές προβολές σελίδας

Κυριακή 12 Μαΐου 2013

Αδικία

Διαβάζω για το πέναλτι που δεν έδωσε ο διαιτητής στον Αστέρα Τρίπολης, στον τελικό του Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό. Χόρτασε το μάτι μου να διαβάζει για την «αδικία».
Έχω ξαναγράψει πως δεν ξέρω ποιοι είναι αυτοί που πάνε στα γήπεδα και ασχολούνται ακόμα με το ποδόσφαιρο στην χρεοκοπημένη Ελλάδα του 2013.
Εκείνο, όμως, που δεν θα καταλάβω ποτέ είναι πώς γίνεται να ζητάς Δικαιοσύνη στο γήπεδο, όταν δεν ζητάς Δικαιοσύνη στην κοινωνία.

Βέβαια, οι περισσότεροι δεν ζητούν Δικαιοσύνη στο γήπεδο. Ζητούν να νικήσει η ομάδα τους ακόμα και με πέντε πέτσινα πέναλτι, και αυτό να βαφτιστεί δίκαιο.
Κάτι σαν τους «δίκαιους» βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ.
Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι και πολύ έξυπνο να ζητάς δικαιοσύνη από τον διαιτητή -που μπορεί να κάνει ανθρώπινα λάθη-, όταν δεν απαιτείς δικαιοσύνη στην κοινωνία.
Όταν ζητάς το δίκιο μόνο από τον διαιτητή, έχεις αδικήσει τον εαυτό σου.
Κι όμως, είναι πολύ βολικό να μην υπάρχει δικαιοσύνη ούτε στο γήπεδο, ούτε στην κοινωνία.
Αυτό νομιμοποιεί τους πάντες να κάνουν ό,τι θέλουν, επικαλούμενοι την απουσία Δικαιοσύνης.
Κι αν, παρανομώντας αβέρτα, δεν τα καταφέρουν, μπορούν πάλι να επικαλούνται την αδικία.
Η χώρα μας είναι γεμάτη από αδικημένες και παρεξηγημένες μεγαλοφυΐες που τις πολεμάει -την κάθε μία προσωπικά- ένα ολόκληρο αόρατο σύστημα.
Αν δεν τις πολεμούσε το σύστημα, θα μεγαλουργούσαν.
Μπορεί στο γήπεδο να είσαι Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός αλλά στη ζωή σου -τις περισσότερες φορές- είσαι Αστέρας Τρίπολης.
Φρόντισε τουλάχιστον να διαβάσεις Καρυωτάκη. Πού ήταν συμπατριώτης σου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου