ΝΑ ΜΟΥ ΤΟΝ ΦΕΡΕΤΕ ΣΤΟ ΣΤΡΩΜΑ...

Του Θ. ΚΑΡΤΕΡΟΥ*

Επίταξη στα σχολικά κτίρια και στον απαραίτητο για τις εξετάσεις εξοπλισμό αποφάσισε και διέταξε χτες η κυβέρνηση Σαμαρά. Έτσι για πρώτη φορά στην ιστορία του εκπαιδευτικού μας συστήματος οι μαθητές θα διαγωνιστούν όχι μόνο με επιστρατευμένους καθηγητές, αλλά και με επιταγμένες κιμωλίες, επιταγμένα τηλέφωνα, επιταγμένα φωτοτυπικά. Δεν διευκρινίζεται αν η σχετική απόφαση αφορά και στα κυλικεία, οπότε θα έχουμε και επιταγμένες τυρόπιττες.

Δεν έχει φυσικά τίποτε αστείο αυτή η κυβερνητική λύσσα, που θυμίζει τους στίχους του Βίρβου: Τον δάσκαλο, τον δάσκαλο, αυτόν τον Σαρδανάπαλο, να μου τον φέρετε στο στρώμα... Γιατί είναι ολοφάνερο, όσο αφελής κι αν είσαι, ότι στόχος του κυβερνητικού συμμοριτισμού δεν είναι ούτε η προάσπιση των εξετάσεων, ούτε η υπεράσπιση του δημοσίου συμφέροντος, ούτε βέβαια η προστασία των παιδιών. Είναι η ήττα, η συντριβή, η ταπείνωση, ο εξευτελισμός των ανθρώπων που μαθαίνουν γράμματα στα παιδιά μας.

Βέβαια, διασύροντας και εξευτελίζοντας τους δασκάλους, η κυβέρνηση ξέρει ότι διασύρει και εξευτελίζει τη δημόσια Παιδεία. Και δίνει το δικό της μήνυμα καλών τρόπων, όχι στους καθηγητές, αλλά στους μαθητές -στα παιδιά που υποτίθεται ότι μαθαίνουν στο σχολείο την αξία της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας: Μάθετε να κάθεστε στ' αβγά σας, να το βουλώνετε, να απεργείτε μόνο όταν συμφωνούν εκείνοι εναντίον των οποίων απεργείτε, να σκύβετε την κεφάλα μπροστά σε ότι θεωρείτε άδικο. Να συμμορφώνεστε προς τις υποδείξεις.

Ε, λοιπόν, οι καθηγητές δίνουν με τη στάση τους μέχρι τώρα, με τη συμμετοχή και την ψήφο τους στις γενικές συνελεύσεις, το εντελώς αντίθετο μάθημα -και στα παιδιά και σε όλους μας: Αντισταθείτε, η σιωπή σας είναι χρυσός για τους ιδιοτελείς -όχι για σας. Και δεν χρειάζεται σοφία για να καταλάβει κανείς πόσο σημαντικό είναι να μη πνιγεί αυτό το μήνυμα μέσα στα σκατά μιας λογικής ολίγον έγκυας, μέσα στην ξευτίλα ενός ρεαλισμού ο οποίος μετράει μόνο την αξία των συσχετισμών και όχι την αξία των αγώνων αυτή καθ' εαυτή.

Εδώ που έφτασαν τα πράγματα δεν υπάρχουν παρακάμψεις: Είτε με την κυβερνητική βία, είτε με την αντίσταση των δασκάλων. Κι αυτό αφορά και στα συνδικάτα, και στα κόμματα και σε όλους μας. Τουλάχιστον να μην πάρουν τα παιδιά ένα μάθημα ουράς στα σκέλια...