SILVER ALERT

ΖΗΤΕΙΤΑΙ  ΥΠΗΡΕΣΙΑ  ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ

Ώδινεν όρος και έτεκεν… (τι έτεκεν ;)

Μετά  από  μια  μακρά περίοδο  αναμονής, διασποράς εφησυχασμού από τις πολιτικές ηγεσίες και από τις συνδικαλιστικές δυνάμεις που πρόσκεινται στα κόμματα της συγκυβέρνησης, μετά από μια  παρεξηγητέα περίοδο σιωπής του συλλόγου εργαζομένων  δόθηκε «επιτέλους» στην δημοσιότητα το «νέο» σχέδιο οργανισμού της ΓΓΑ. Ένα σχέδιο που δεν διαφέρει σε πολλά από το προηγούμενο του Ιανουαρίου. Βρίσκεται μάλιστα σε χειρότερη  κατεύθυνση.

Να σημειωθεί ότι όταν γνωστοποιήθηκε τον προπερασμένο μήνα το τότε σχέδιο, τα λογής παπαγαλάκια  συνιστούσαν ψυχραιμία, μιλούσαν για «καλό κλίμα», για  αισιόδοξες διαβεβαιώσεις από την πολιτική ηγεσία. Έφταναν στο σημείο να διαψεύδουν ακόμα και την ύπαρξη αυτού του σχεδίου.

Οι  προσδοκίες που καλλιεργούνταν  τόσο καιρό  από τις «συγκυβερνησιακές» παρατάξεις, αλλά και από την πολιτική ηγεσία,  δεν ήταν τίποτα άλλο παρά  μια ακόμα χάντρα στο κομπολόι  των ψευδών.

Αποδείχτηκε και πάλι πως οι στάσεις υποταγής, η αδρανοποίηση  του συλλόγου, οι απόψεις για «δήθεν» προτάσεις προς την πολιτική ηγεσία  και για αναγκαιότητα επίδειξης  ρεαλισμού, κλπ δεν ήταν τίποτα άλλο, παρά προσπάθειες αγωνιστικού  παροπλισμού  των εργαζομένων.

Αποδείχτηκε ότι η εμπλοκή διοικητικών στελεχών  στη διαμόρφωση αυτού του πολιτικο-διοικητικού μορφώματος, οι κάποιες διυπηρεσιακές  συνεννοήσεις, όσο και αν επιχειρήθηκε να προβληθούν   ως «συμμετοχή»,  στην ουσία  έδωσαν το άλλοθι να περιβληθεί με τον μανδύα  της υπηρεσιακής συναίνεσης  μια  προαποφασισμένη πολιτική επιλογή.

Το ερώτημα είναι  αν διάφορα στελέχη  της  υπηρεσίας θα  συνεχίσουν να αποδέχονται σιωπηρά  αυτές  τις μεθοδεύσεις,  ή αν θα συν-πορευτούν  με τους εργαζόμενους. Το ερώτημα είναι αν θα αρκούνται  σε  «εν κρυπτώ»  συσκέψεις και στο ξεκίνημα ενός άτυπου  στελεχιακού συνδικαλισμού, επιχειρώντας  τάχα  μικρομερεμέτια  στο εξάμβλωμα, ή  θα κατανοήσουν το ρόλο και το κοινό συμφέρον τους με τους υπόλοιπους  εργαζόμενους στη ΓΓΑ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ  φταίει..

Δεν ήταν  υπερβολές  του ΣΥΡΙΖΑ, τα όσα εδώ  και ένα χρόνο  προααναγγέλονταν… Δεν υπηρετούσαν μια αντιπολιτευτική  στρατηγική… Δεν  ηδονίζονταν  «κάποιοι»  για   απολύσεις, όπως διαδιδόταν  από  την «επίσημη»  συνδικαλιστική  ηγεσία. Δεν ήταν  το  σχέδιο  του οργανισμού μια «παρεξήγηση» που αιφνιδίασε  την πολιτική  ηγεσία. Δεν χρειάζονταν μεταφυσικές ικανότητες  για να προβλέψει κανείς το «τι μέλει γενέσθαι»

Το τι γίνεται σήμερα είναι αποτέλεσμα των εξαγγελιών και μεθοδεύσεων «τρόϊκας-Ρέππα-Μανιδάκη» που έχουν  ξεκινήσει  εδώ και  δυο χρόνια.

Το  «βρώμικο» κάδρο σε όλο το Δημόσιο…

Υπάρχει πλήρης αδιαφάνεια γύρω από όλες τις διαδικασίες και την πορεία σύνταξης των εκθέσεων των επιτροπών αξιολόγησης μέχρι τις τελικές εγκρίσεις, τις οποίες διατηρούν ως επτασφράγιστα μυστικά.

Οι εκθέσεις αυτές θεωρούνται απλές εισηγήσεις προς το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και από εκεί και πέρα παρατηρούνται δαιδαλώδεις διαδρομές, με άγνωστες παρεμβάσεις, τροποποιήσεις κλπ (και από ποιους;) μέχρι την τελική κατάληξη.

 Ο ρόλος της task force είναι ενεργά παρεμβατικός. Οι υπουργοί είτε εμφανίζονται ως διαφωνούντες, επιρρίπτοντας ευθύνες στους τεχνοκράτες των επιτροπών αξιολόγησης (τι μας θυμίζει;), είτε εκπονούν δικά τους οργανογράμματα. Παράλληλα προβαίνουν σε αποπροσανατολιστικές δηλώσεις εφησυχασμού, προκειμένου να κατευνάσουν τις δικαιολογημένες ανησυχίες και αντιδράσεις και να αποτρέψουν την ανάπτυξη κινήματος ενάντια σε αυτές τις πολιτικές.

Κανένας συντονισμός και απύθμενη πολιτική υποκρισία, προφανώς για λόγους πολιτικού κόστους, δεδομένου ότι αφενός είναι σαφής η δέσμευση της κυβέρνησης για συρρίκνωση του δημοσίου και απολύσεις προσωπικού, αφετέρου δεν είναι δυνατόν οι υπουργοί να εμφανίζονται ότι είναι απληροφόρητοι για τις επεξεργασίες των επιτροπών, αφού πρόκειται για κεντρικό κυβερνητικό σχεδιασμό και για συμμετοχή εκπροσώπων που οι ίδιοι οι υπουργοί είχαν ορίσει.

Η εκτίμηση για τα οργανογράμματα που έχουν κατατεθεί στο Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, μέσα στο πλαίσιο των μνημονιακών δεσμεύσεων και των οδηγιών που έχουν δοθεί, είναι ότι πρόκειται για πρόχειρες, αυθαίρετες, πέρα από κάθε επιστημονική δεοντολογία και γνώση του αντικειμένου. Βίαιες συρρικνώσεις των δομών των Υπουργείων, που θα μειώσουν βέβαια και το προσωπικό, με αρνητικές επίσης επιπτώσεις στο προδιαγραφόμενο υπηρεσιακό έργο. 

Η οργανική υποβάθμιση, με αυτές τις δραστικές συρρικνωμένες δομές, σε τομείς νευραλγικής σημασίας για τον κοινωνικό, ελεγκτικό και παραγωγικό χαρακτήρα του δημοσίου, είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει δυσλειτουργίες, περαιτέρω υποβάθμιση και ουσιαστική διάλυση των δημοσίων υπηρεσιών, σε τελευταία δε ανάλυση την αιτιολογική βάση για ιδιωτικοποίηση των λειτουργιών τους, αυτών βεβαίως για τις οποίες ενδιαφέρεται ο ιδιωτικός τομέας, κατά την ομολογία του κ. Μανιτάκη.

Από τα υποβληθέντα προς το Υπουργείο οργανογράμματα προκύπτει ότι οι οργανικές μονάδες μειώνονται πάνω από 50%, ενώ η μείωση του προσωπικού αναμένεται να ξεπεράσει το 25%. Είναι σαφές βέβαια ότι οι θέσεις που θα θεωρηθούν πλεονάζουσες θα καταργηθούν, οπότε το αντίστοιχο προσωπικό τίθεται σε διαθεσιμότητα σύμφωνα με το Ν.4093/2012, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Νέος  οργανισμός : τα καλά της συγχωρεμένης…

Ο νέος οργανισμός βρίσκεται  στην ίδια  και χειρότερη  ρότα  με το προηγούμενο  προσχέδιο. Μετατρέπει την παλαιά «κραταιά» ΓΓΑ  στην καλύτερη περίπτωση σε μια «γραμματειούλα»  μαζί με την (τέως) Νέα Γενιά.

Ø                  Διαλύει  τις  Διοικητικές  και Οικονομικές  υπηρεσίες της ΓΓΑ, καθώς και τον τομέα της ηλεκτρονικής  επεξεργασίας στοιχείων και τις συγχωνεύει μέσα σε άλλες Γενικές Διευθύνσεις  του γιγαντιαίου Υπουργείου Παιδείας (που είναι αμφίβολο αν θα διατηρηθεί ως έχει, δεδομένων  των συχνών αλλαγών που υφίστανται στη χώρα μας τα υπουργεία).

Ø                   Τι θα γίνει με τα 150 άτομα που υπηρετούν  σ΄αυτές  τις διευθύνσεις;  Θα ισχύσει η  ασθενική «πρόβλεψη» που υπήρχε στο προηγούμενο προσχέδιο  για απασχόληση  στις άλλες Γενικές Διευθύνσεις;

Ø                  Μειώνει τις Διευθύνσεις  άλλοτε σε 5 και άλλοτε  σε 4.  Και τα τμήματα άλλοτε σε 24, άλλοτε σε  22 και άλλοτε σε 20.

Ø                  Αν υποθέσουμε  ότι οι εκτός των  οικονομικών, διοικητικών και «ηλεκτρονικών» υπαλλήλω, οι υπόλοιποι  είναι περίπου 350,  θα έχουμε τμήματα κατά μέσο όρο των 18 ατόμων;

Ø                  Παρά τις κραυγές και οιμωγές πολιτικής ηγεσίας και κάποιων στελεχών, για το οργανόγραμμα,  ξεχνάμε πως και αυτό που υποβλήθηκε από την υπηρεσία (το οποίο επί  5 μήνες αποτελούσε επτασφράγιστο μυστικό για την «πλέμπα» των υπαλλήλων) ήταν grosso  modo το ίδιο με τις  τελικές  επεξεργασίες.

Ø                  Στα λογής οργανογράμματα, δεν αποτυπώνεται μόνο η άνωθεν κατεύθυνση, αλλά και μια άμετρη ανοησία. Ασκήσεις κοπτοραπτικής οργανικών μονάδων, συρρικνώσεις (πχ αθλητικές διευθύνσεις), βασικές ελλείψεις οργανικών μονάδων-κλειδί, όπως για παράδειγμα ο προγραμματισμός κλπ.  Με δυο λόγια η υποβάθμιση  του  αθλητισμού  είναι ορατή  δια γυμνού  οφθαλμού πλέον. Ο αθλητισμός ακολουθεί  την φθίνουσα πορεία  και των άλλων κοινωνικών φορέων.

Ø                  Το σχέδιο δεν συνοδεύεται  από στοιχεία ως προς την στελέχωση (αριθμός προσωπικού, κλάδοι , ειδικότητες) κάθε υπηρεσίας, ούτε αναφέρεται  σε αρμοδιότητες.  Κάτι  που ανοίγει  την πόρτα για μετακινήσεις προσωπικού, επαναφέρει τις πελατειακές σχέσεις και θα οδηγήσει πολλούς συναδέλφους στην απόγνωση, σπέρνοντας το φόβο και επιβάλλοντας την υποταγή.

Υπάρχει  λύση:

Οποιαδήποτε αλλαγή του υφιστάμενου Οργανισμού σ΄ αυτή τη  συγκυρία μόνο δεινά θα επιφέρει για τους εργαζόμενους και σε καμία περίπτωση δεν θα εξυπηρετήσει τις πραγματικές ανάγκες μιας υπηρεσίας που θα υπηρετεί ένα αναβαθμισμένο Αθλητισμό. Το κίνημα πρέπει να πεί  ένα ηχηρό «ΟΧΙ» στα σχέδια για νέους οργανισμούς και στις διαδικασίες «αξιολόγησης», δηλ. στις διαδικασίες απολύσεων. Καμιά συμμετοχή σε κανένα στημένο διάλογο. Καμιά νομιμοποίηση στη συγκυβέρνηση του ΔΝΤ και της ΕΕ.

Είναι η στιγμή να περάσει η κατάσταση στα χέρια των εργαζομένων. Είναι η στιγμή που πρέπει ο καθένας από εμάς να αποφασίσει εάν θα συγκρουστεί αποφασιστικά με την «Τρόικα Εσωτερικού και Εξωτερικού» ή θα παραμείνει στη γωνιά του, περιμένοντας τη σειρά του για να μπει στο μακρύ κατάλογο της εξαθλίωσης και της ανεργίας, της υποταγής και της ζωής χωρίς όνειρα κι ελπίδα.

Είναι η στιγμή που πρέπει  να ανταμώσουμε με τους εργαζόμενους στον υπόλοιπο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, σε ένα πλατύ μέτωπο που θα θέσει το πολιτικό ζήτημα: της ανατροπής της συγκυβέρνησης, της ακύρωσης των μνημονίων, της προάσπισης του δημόσιου πλούτου και των υποδομών από τη λεηλασία των ιδιωτικοποιήσεων.