Η ΤΡΟΪΚΑ ΛΙΖ ΤΕΪΛΟΡ ΚΙ Ο «ΜΠΕΝΙ» ΒΟΥΓΙΟΥΚΛΑΚΗ...

Του ΔΙΟΝΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΑΤΟΥ *

 

Κάθε φορά που η τρόικα καταφθάνει στην Αθήνα, «ανεβαίνουν» δυο θεατρικές παραστάσεις. Η πρώτη, η γενική, είναι αυτή που έχει τίτλο «προετοιμασία για μια διαπραγμάτευση - θρίλερ». Το τέλος της είναι εσαεί προβλέψιμο, αλλά «η κίνηση είναι το παν», όπως θα' λεγε κι ο Μπερνστάιν: Σημασία έχει αν ο Στουρνάρας θα «χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι» (θυμάστε την κωμωδία;), προτού οι δυο τρόικες - εσωτερικού και εξωτερικού- μας ξαναχτυπήσουν κάτω σαν χταπόδια.

Η δεύτερη παράσταση είναι ειδική, κεντροαριστερή. Πόσα τσαλιμάκια θα κάνουν ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, προτού ευθυγραμμιστούν με όσα έχουν ήδη ...ψηφίσει; Πώς θα καταστήσουν ορατή την «ιδιαίτερη πινελιά τους», τους σπαραξικάρδιους «αστερίσκους» τους στον συνολικό πίνακα του μνημονιακού ολέθρου; Ποια πραμάτεια θα βγάλουν για πούλημα; Την «αντίσταση» του ψύλλου που είναι κολλημένος πάνω στον ελέφαντα ή την «αισιοδοξία» του δήμιου, ο οποίος διαβεβαιώνει τον μελλοθάνατο πως θα αποτρέψει τα χειρότερα την ώρα που σαπουνίζει το σχοινί; Το δεύτερο αποφάσισε να κάνει τη Δευτέρα 11 Μαρτίου ο Ευ. Βενιζέλος, εκστομίζοντας το αμίμητο: «Η τρόικα έχει καταλάβει το θεμελιώδες, ότι νέα μέτρα δημοσιονομικού χαρακτήρα, μέτρα περιοριστικά, μέτρα λιτότητας, δεν μπορούν να ληφθούν». Κι ακόμη: «Η τρόικα εμφανίσθηκε πιο συνεσταλμένη». Αμφότερες οι φράσεις του επιδέχονται μια μικρή λογική ανατομία, πέραν φυσικά της αντιδιαστολής προς τα πεπραγμένα στη «διαπραγμάτευση» με τους δανειστές.

«Η τρόικα έχει καταλάβει»... Τώρα εξηγούνται όλα, μωρέ... Όσα τραβήξαμε ήταν περίπου αποτέλεσματα μιας παρεξήγησης. Αν συνεχίζουμε να τα τραβάμε, είναι επειδή ο «πολλαπλασιαστής» της κατανόησης των Τόμσεν και Σία διστάζει να πατήσει απότομα το φρένο στο όχημα, φοβούμενος ότι θα βγούμε από το παρμπρίζ και θα βρεθούμε πάλι στις λάσπες της δημοσιονομικής ασωτίας. Βενιζέλο τον ξέραμε, Βουγιουκλάκη μας βγήκε: «Κάνε υπομονή κι ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός...». Έλα όμως που εξ αιτίας της «διαβεβαίωσης» του ηγέτη «Δυο Βου» (Βενιζέλος - Βουγιουκλάκη), αμφότερες οι προαναφερθείσες θεατρικές παραστάσεις φάνταζαν περισσότερο κακοστημένες από το σύνηθες...

Τι γινόταν ακριβώς την ημέρα που ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ μας διαβεβαίωνε ότι οι επιθεωρητές άρχιζαν να θυμίζουν τη Λιζ Τέιλορ στο σεξπηρικό «η στρίγγλα που έγινε αρνάκι»; Ο Πρετεντέρης ετοίμαζε εκπομπή με θέμα «το αδιέξοδο με την τρόικα- απολύσεις, δάνεια, φόροι, οφειλές», η δε κυβέρνηση «διοχέτευε» στον φιλικό της Τύπο ... μπαρουτοκαπνισμένες εκτιμήσεις για «πέντε ανοικτά μέτωπα», μαζί φυσικά με το μόνιμο κλισέ των επικείμενων «σκληρών διαπραγματεύσεων». Προς τι όλα αυτά, εάν η τρόικα δεν κόμιζε αξιώσεις για νέα μέτρα λιτότητας; Όταν ο «Μπένι» παρουσίαζε αλά Φράνκο Τζεφιρέλι μια τρόικα «Μετανοούσα Μαγδαληνή», η υπόλοιπη κυβέρνηση σκηνοθετούσε το σύνηθες, αλά Σέρτζιο Λεόνε, «διαπραγματευτικό» γουέστερν- σπαγγέτι...

Κι ύστερα; Ύστερα απέκτησαν σημασία οι πράξεις- όχι οι φράσεις. Προτού αποχωρήσει (επιστρέφει αρχές Απριλίου- αν καθίσει λίγο παραπάνω θα «γιορτάσουμε» όλοι μαζί την επέτειο της διακήρυξης του ΓΑΠ στο Καστελόριζο) η τρόικα πρόλαβε να ... δικαιώσει τον Ευ. Βενιζέλο. Όχι, δεν ζήτησαν κανένα νέο μέτρο «περιοριστικό» οι άνθρωποι, για το 2013. Αξίωσαν απλώς να γίνουν στο Δημόσιο οι απολύσεις, για τις οποίες έχει ήδη δεσμευθεί (Μνημόνιο γαρ) η «τρόικα εσωτερικού», ίσως και λίγες χιλιάδες παραπάνω (μνημονιακός τόκος γαρ). Αξίωσαν να παραταθεί το χαράτσι που εισπράττεται μέσω ΔΕΗ, ο δε Στουρνάρας διεμήνυσε αμέσως πως η διαταγή των τοκογλύφων θα εκτελεστεί... «Στραπατσάρισαν» το πολυδιαφημισμένο κυβερνητικό σχέδιο για την παροχή διευκολύνσεων στους δανειολήπτες. Απαίτησαν περικοπές σε ΟΤΑ και ΕΟΠΥΥ. Κατά τα άλλα ... ευτυχώς που δεν πάθαμε και τίποτε.

Ω, ναι, είχε δίκιο ο Βενιζέλος. Ήταν περισσότερο «συνεσταλμένοι» οι απεσταλμένοι του Βερολίνου και του ΔΝΤ. Επέδειξαν κάποιο σεβασμό στο σαβουάρ βιβρ. Εκστόμισαν και δυο τρία -καλά λόγια φεύγοντας, για την Ελλάδα που «βρίσκεται σε καλό μεταρρυθμιστικό δρόμο». Απαιτητικοί και τώρα, αλλά τουλάχιστον «συνεσταλμένοι». Γιατί όχι; Η «τρόικα εσωτερικού» είναι απολύτως πειθήνια. Οι «ρήτρες απόκλισης» δουλεύουν. Το δηλητήριο κυλά εδώ και καιρό στις φλέβες της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας. Κι ο «Μπένι» θαρρείς πως είναι έτοιμος να ανοίξει σαμπάνιες, εάν ο Τόμσεν χαμογελάσει ελαφρώς, την επόμενη φορά που θα ζητήσει τα επόμενα («τελευταία», βεβαίως- βεβαίως) μέτρα.

Ο «Μπένι» το είπε, ανερυθρίαστα: Το ΠΑΣΟΚ μένει στην κυβέρνηση, για να μην αφήσει τη ΝΔ να δρέψει μόνη τους καρπούς της ...επιτυχίας. Κατά συνέπεια, η «επιτυχία» ανακαλύπτεται οπωσδήποτε, οποτεδήποτε. Επιπλέει στον αφρό της θάλασσας των ανέργων, των λουκέτων, των νεόπτωχων, των καταχρεωμένων. Για να συμβεί αυτό, η μεν λιτότητα παύει να επενεργεί σωρευτικά, η δε λογική «παύεται» γενικώς...

Ζήτησε η τρόικα τρία νέα μέτρα και πλήρη εφαρμογή των είκοσι που είχαν προαποφασιστεί; Είκοσι μείον τρία, μας κάνουν 17 βήματα «επιτυχίας». Έχασες μέχρι τώρα το 40% των αποδοχών σου; Εάν φέτος χάσεις άλλο ένα 10% δεν θα πρόκειται για χαριστική βολή, αλλά για πρόοδο της τάξης του 30%. Θα φθάσει η ανεργία στο το 35%, αλλά με ρυθμούς βραδύτερους εκείνων που την έφεραν στο 27%; «Συνεσταλμένη» θα την πούμε κι αυτήν! Όχι, αυτή δεν είναι «διασταλτική ερμηνεία» της έννοιας «επιτυχία». Είναι το απόλυτο κεντροαριστερό κατάντημα. Το παρακολουθείς και διαστέλλονται οι κόρες των ματιών σου...

* Δημοσιεύθηκε στο "Πριν", το Σάββατο 16 Μαρτίου 2013