ΣΙΦΝΟΣ 2001

Γιατί έγινε κιόλας

Ποίημα στίχος μ΄ άλλον στίχο αχός παράλληλος με τη βροχή δάκρυα.

Και λόγια.

Λόγια όχι σαν τ΄ άλλα μα κι αυτά μ΄ ένα μοναδικό τους προορισμό:

Εσένα!

«Ελένη-ΟΔ. ΕΛΥΤΗΣ»

Στο ίδιο μέρος απόψε και πάλι.

Μετά δυο χρόνια.

Λίγα άλλαξαν.

Δεν ακούγονται οι χαχόλοι να ζητωκραυγάζουν την ομάδα τους,

δε  μυρίζει τσίκνα από σουβλάκια...

Μόνο τζιν με λεμονίτα,

και στο cd-player  οι ANIMALS.

Στο ίδιο μέρος

που έψαχνα για τις τελευταίες όμορφες διακοπές μας.

Δάκρυσες όταν η μπουρού του  καταμαράν

σήμαινε την αποχώρηση...

Το Kάστρο, με το εκκλησάκι των εφτά Μαρτύρων στις ρίζες του,

να ερωτεύεται  το αιγαιοπελαγίτικο γαλάζιο,

οι δεμένες με τα σκοινιά αντικριστές πόρτες,

τα  σιωπηλά,  κρυφά  νυχτερινά  «παιχνιδίσματά» mας

στο μικρό μπαλκονάκι δίπλα  στη θάλασσα...

Δάκρυσες σαν έλυσε απ΄ τις δέστρες το πλοίο....

Κανείς μας δεν είχε αντιληφθεί

ποια αποχώρηση προφήτευε  η μπουρού...

Στο ίδιο μέρος και πάλι

μετά δυο χρόνια.

Μόνο που τώρα δεν κλείνω δωμάτια.

Την ιστορία τελειώνω...

ΑΜ